به نام زندگی، به نام انسانیت، به نام زیبایی.
این کلمات، آغازگر نامه‌ای است که وریشه مرادی، زندانی سیاسی و یکی از هزاران زن مبارز کرد، از زندان اوین نوشته است. کلماتی که بار دیگر یادآور صدای زنانی است که در ایران و کردستان، با جسارت و ایستادگی در برابر سیستم سرکوب، جان خود را به سپر می کنند. این بیانیه، صدای آنان و پاسخی به فراخوان آنان است.
پس از آغاز خیزش «زن، زندگی، آزادی»، جمهوری اسلامی بار دیگر موج جدیدی از اعدام‌ها را با هدف ایجاد رعب و وحشت به راه انداخته است. این بار، سرکوب زنان و مردم کرد، دو بازوی مهم و استوار مبارزه، در مرکز توجه این سیستم سرکوب‌گر قرار گرفته‌اند. در این دوره‌ی جدید، زنان و مردان شجاعی چون وریشه مرادی و پخشان عزیزی، بدون دادرسی منصفانه و با اتهاماتی ناعادلانه و ساختگی، به اعدام محکوم شده‌اند.
امروز وریشه مرادی و پخشان عزیزی، دو زن کرد، که سال ها مبارزه علیه خفقان و سرکوب سیستماتیک جمهوری اسلامی را نمایندگی می کنند در معرض خطر اعدام قرار دارند. ما سازمان های حقوق بشری در مبارزه با نظامی که زن را تنها ابزاری برای اعمال قدرت مردسالارانه می‌خواهد و زنانی را که در برابر این نظام سر خم نمی‌کنند، تهدیدی بزرگ تلقی می‌کند، اهمیت مبارزه برای توقف این اعدام ها را به جامعه ایران و تمام آزادی خواهان یادآور می شویم.
همچنان یادآور می شویم که جمهوری اسلامی هرگز نخواهد توانست بحران سیاسی برون مرزی اش را با قربانی گرفتن از جامعه مبارز ایران و کردستان به تعادل برساند. چنانچه وریشه مرادی در نامه‌ای از بند زنان زندان اوین، به وضعیت خاورمیانه و وضعیت داخلی ایران اشاره کرده است و می‌نویسد: «آتش جنگ سراسر خاورمیانه را فرا گرفته است و باید اجازه ندهیم همزمان با جنگ‌های فرامرزی کشتارهای دهه ۶۰ تکرار شود.»
این جمله یک هشدار تاریخی در رابطه با پیوستگی بحران‌های منطقه‌ای با سرکوب‌های داخلی است و روشن‌کننده‌ی ابعاد پیچیده و فاجعه‌بار وضعیت امروز ایران است، جایی که سرکوب داخلی و سیاست‌های جنگ‌طلبانه به‌طور همزمان برای حفظ قدرت و ادامه سلطه‌طلبی رژیم ایران اعمال می‌شود.
نقض حقوق اولیه و اجبار به اعترافات اجباری
در پرونده وریشه مرادی و پخشان عزیزی، مانند بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی، حق دادرسی منصفانه بارها و بارها نقض شده است. این زنان مبارز نه تنها از حق دسترسی به وکیل محروم بوده‌اند، بلکه تحت فشارهای شدید و شکنجه‌های غیرانسانی برای اعترافات اجباری قرار گرفته‌اند. ما سازمان های حقوق بشری در اعتراض به این روند غیر انسانی اعلام موضع می کنیم و تمام توان خود را برای امکان دادخواهی این دو زن مبارز به کار خواهیم گرفت.
ضرورت اقدام جهانی و همبستگی عمومی
امروز، صدای وریشه مرادی و پخشان عزیزی تنها به کردستان یا ایران محدود نمی‌شود. این دو زن نماد مقاومت و مبارزه‌ی تاریخی زنان هستند، زنانی که با وجود تمام تهدیدها و خطرات، از پای نمی‌نشینند و برای حق زندگی و آزادی می‌جنگند. فراخوان آنها به افکار عمومی جهان، فراخوانی است برای همبستگی با تمام زنانی که زیر چتر سرکوب و تبعیض قرار دارند.
ما به‌عنوان سازمان‌های حقوق بشری و مردمی، خواهان لغو فوری احکام اعدام وریشه مرادی و پخشان عزیزی و تمامی زندانیان سیاسی هستیم. این زنان، با عزم و جسارت‌شان، فصل جدیدی از مبارزه برای آزادی و برابری را رقم زده‌اند و این اعدام‌ها بدون شک عواقب سنگینی برای رژیم جمهوری اسلامی خواهد داشت. هر قطره خون این زنان، زخمی فراموش‌نشدنی بر پیکره‌ی سرکوب‌گر رژیم و انگیزه‌ای تازه برای جامعه‌ی مبارز ایران خواهد بود.
“ما در این زندان بی‌رحمانه و غیرانسانی، جنبه‌ی انسانی‌مان بیشتر می‌شکفد و زنانگی امتحان قدرت و انسانی بودنش را پس داده و سربلند از آن بیرون می‌آید.”